رفیق

میدانی معشوق جای خودش را دارد!
مادر حسابش سواست!
اما رفیق...
رفیق آمیخته‌ای‌ست از این دو.
باید عشقِ معشوق را داشته باشد و دلسوزی مادر را 

من برعکس خیلی‌ها، به این باور ندارم که:
اگر رفیقت دید، حالت بد است،
بگوید: " کی، کجا باشم؟ "
من آن تیز‌ی اش را میخواهم، که خودش را به من برساند!
و مرا بِکَند از جایی که هستم،
و پرتم کند به جایی حوالیِ سرخوشی، کنار خودش...

دلم میخواهد روزهای سر به هوایی،
به وقتش پایِ شیطنت‌هایم بماند،
و به زمانش یادم بی‌اندازد از مسیر دور نشوم!

مرا کوچک ببیند و بزرگ بخواند!
مرا ضعیف بداند قوی بِدارد!
و یادش بماند
که جای خوشی، همراهم باشد،
جای ناخوشی، همراه‌تر.

من در این روزهای پر ازدحام،
آدم‌های واقعی را میخواهم!
رفیقی که برایم مادر و معشوق باشد!
و رفاقتش سبز باشد و بوی بهار دهد.

نسرین هداوندی